Jeżeli roszczenie z umowy pożyczki albo kredytu przedawniło się przed wypełnieniem weksla in blanco, stanowiącego zabezpieczenie tego roszczenia, pierwszy właściciel weksla in blanco nie może domagać się zapłaty od dłużnika kwoty pieniężnej z niego wynikającej. Zarzut wypełnienia weksla in blanco po upływie terminu przedawnienia zabezpieczonego nim roszczenia ze stosunku podstawowego jest zarzutem wypełnienia weksla niezgodnie z zawartym porozumieniem (art. 10 Prawa wekslowego).
Weksle gwarancyjne in blanco wykorzystywane są między innymi dla zabezpieczenia udzielonego kredytu. Bank, któremu udzielane jest zabezpieczenie, otrzymuje weksel in blanco z upoważnieniem do jego wypełnienia przez wpisanie w nim kwoty, na którą opiewa zabezpieczona wierzytelność, jako sumy wekslowej, i dnia wymagalności zabezpieczonej wierzytelności, jako terminu płatności weksla, oraz innych postanowień, niezbędnych w myśl art. 1 lub art. 101 prawa wekslowego. Upoważnienie to stanowi element porozumienia osoby wręczającej weksel in blanco i banku. Jeżeli oświadczenie osoby wręczającej weksel in blanco ma formę pisemną, wspomniane porozumienie nazywane jest zwyczajowo deklaracją wekslową. Uzupełnienie weksla in blanco zgodnie z otrzymanym upoważnieniem powoduje powstanie odpowiedzialności wekslowej osoby na nim podpisanej.
Dłużnik wekslowy ma możliwość podnoszenia zarzutu wypełnienia weksla in blanco przez bank niezgodnie z zawartym porozumieniem. Wypełnienie weksla in blanco po upływie terminu przedawnienia zabezpieczonego nimi roszczenia ze stosunku podstawowego tj. umowy kredytu jest zarzutem wypełnienia weksla niezgodnie z zawartym porozumieniem. Nie można uzupełnić weksla in blanco po przedawnieniu się należności głównej, którą ten weksel zabezpieczał. Termin przedawnienia roszczenia związanego z działalnością gospodarczą (a taką jest działalność banków) wynosi trzy lata.
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 lipca 2006 r., sygn. akt II CSK 75/06