Prawo do utrzymywania kontaktów z dzieckiem jest niezależne od władzy rodzicielskiej. Stanowi nie tylko przejaw osobistych uprawnień rodziców, ale przede wszystkim jest to prawo dziecka rozłączonego z jednym lub obojgiem rodziców do utrzymywania z nimi regularnych i bezpośrednich kontaktów.
Zgodnie art. 113 § 1 i 2 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego niezależnie od władzy rodzicielskiej rodzice oraz ich dziecko mają prawo i obowiązek utrzymywania ze sobą kontaktów. Kontakty z dzieckiem obejmują w szczególności przebywanie z dzieckiem (odwiedziny, spotkania, zabieranie dziecka poza miejsce jego stałego pobytu) i bezpośrednie porozumiewanie się, utrzymywanie korespondencji, korzystanie z innych środków porozumiewania się na odległość, w tym ze środków komunikacji elektronicznej. Z omawianego przepisu wynika, że obowiązek i prawo rodziców do kontaktów z dzieckiem istnieje niezależnie od przysługiwania im władzy rodzicielskiej, a także niezależne od istnienia pomiędzy rodzicami więzi prawnej w postaci małżeństwa. Prawo i obowiązek utrzymywania wzajemnych kontaktów wynika przede wszystkim ze związków o charakterze uczuciowym, jakie powinny łączyć rodziców i dzieci. Prawo do utrzymywania kontaktów z dzieckiem stanowi nie tylko przejaw osobistych uprawnień rodziców, ale przede wszystkim jest to prawo dziecka rozłączonego z jednym lub obojgiem rodziców do utrzymywania z nimi regularnych i bezpośrednich kontaktów (Wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 25 stycznia 2001 r., sygn. akt I ACa 1258/00).
Zakazanie rodzicom osobistej styczności z dzieckiem może być orzeczone wyjątkowo przez sąd, np. gdy utrzymywanie osobistych kontaktów rodziców z dzieckiem zagraża jego życiu, zdrowiu, bezpieczeństwu bądź wpływa demoralizująco na dziecko.
Jeżeli dziecko przebywa stale u jednego z rodziców, sposób utrzymywania kontaktów z dzieckiem przez drugiego z nich rodzice określają wspólnie, kierując się dobrem dziecka i biorąc pod uwagę jego rozsądne życzenia.
Jeśli rodzice nie potrafią porozumieć się co do tego, jak powinny wyglądać kontakty, wówczas rozstrzyga sąd opiekuńczy. Sąd w toku postępowania o ustalenie kontaktów przeprowadzi dowodów z opinii biegłych – opiniodawczego zespołu sądowych specjalistów sądu okręgowego na okoliczność, w jaki sposób uregulować kontakty dziecka z tym z rodziców z którym na stałe nie przebywa, czyli częstotliwość tych kontaktów, miejsce kontaktów, czas trwania kontaktu, czy konieczna jest obecność drugiego rodzica, możliwość obecności innych osób podczas kontaktów – dziadków, aktualnej parterki ojca dziecka). Opinia biegłych jest wydawana w oparciu o analizę akt sądowych oraz badanie psychologiczno – pedagogiczne.