Szczególnie uzasadniony przypadek to sytuacja, w której służba funkcjonariusza na rzecz totalitarnego państwa wynikała tylko z formalnego przyporządkowania do formacji wymienionej w art. 13b ust. 1 ustawy zaopatrzeniowej (wobec braku etatu w Milicji Obywatelskiej) i faktycznego wykonywania obowiązków w Milicji Obywatelskiej, bądź też kiedy służba na rzecz totalitarnego państwa została podjęta na krótko przed 12 września 1989 r. - uznał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie.
Wyrokiem z dnia 19 marca 2019 r. w sprawie o sygn. akt II SA/Wa 2262/18 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił Decyzję Ministra SWiA odmawiającej wyłączenia stosowania wobec skarżącego przepisów art. 15c, art. 22a i art. 24a ustawy zaopatrzeniowej.
Zgodnie z treścią przepisu art. 8a ust. 1 minister właściwy do spraw wewnętrznych, w drodze decyzji, w szczególnie uzasadnionych przypadkach, może wyłączyć stosowanie art. 15c, art. 22a i art. 24a w stosunku do osób pełniących służbę, o której mowa w art. 13b, ze względu na: krótkotrwałą służbę przed dniem 31 lipca 1990 r. oraz rzetelne wykonywanie zadań i obowiązków po dniu 12 września 1989 r., w szczególności z narażeniem zdrowia i życia.
Użyty przez ustawodawcę w art. 8a ustawy zaopatrzeniowej zwrot "w szczególnie uzasadnionych przypadkach" jest pojęciem nieostrym, zawierającym elementy ocenne. Przy stosowaniu pojęcia nieostrego organ jest zobowiązany do wykazania poprawności jego rozumienia i przedstawienia przekonujących w tym zakresie argumentów. Organ powinien dokonać zatem doprecyzowania, skonkretyzowania tego pojęcia przy uwzględnieniu okoliczności faktycznych indywidualnej sprawy oraz kontekstu normatywnego, w którym pojęcie to funkcjonuje.
W uzasadnieniu Wyroku WSA w Warszawie wskazał, że przez szczególnie uzasadniony przypadek można rozumieć nie tylko wyjątkowe osiągnięcia, czy wybitne zasługi funkcjonariusza w służbie, zwłaszcza pełnionej z narażeniem życia i zdrowia, ale także przykłady zaangażowania w służbę znajdujące odzwierciedlenie w nagrodach i odznaczeniach, czy też zdarzenia losowe, lub wybitne zasługi albo dokonania dla kraju, które ze służbą związane nie były.
Za szczególnie uzasadniony przypadek trzeba w ocenie Sądu traktować także sytuacje, w których służba funkcjonariusza na rzecz totalitarnego państwa wynikała li tylko z formalnego przyporządkowania do formacji wymienionej w art. 13b ust. 1 ustawy zaopatrzeniowej (wobec braku etatu w Milicji Obywatelskiej) i faktycznego wykonywania obowiązków w Milicji Obywatelskiej, bądź też kiedy służba na rzecz totalitarnego państwa została podjęta na krótko przed 12 września 1989 r.
Ocena organu co do zaistnienia szczególnie uzasadnionego przypadku jest dowolna, jeśli organ nie przedstawił w uzasadnieniu decyzji żadnych faktów dotyczących służby skarżącego, charakteru tej służby i warunków jej pełnienia, nie przybliżył także postawy skarżącego i jego osiągnięć w służbie (awanse na kolejne stopnie służbowe).
WSA w Warszawie wskazał także, że ustawodawca nie wymaga w art. 8a ust. 1 pkt 2 ustawy, aby przez rzetelne wykonywanie zadań i obowiązków po dniu 12 września 1989 r. rozumieć wyłącznie przypadek pełnienia służby z narażeniem zdrowia i życia. Dodanie przez ustawodawcę, po zwrocie "rzetelne wykonywanie zadań i obowiązków po dniu 12 września 1989 r.", zwrotu "w szczególności" "z narażeniem zdrowia i życia" stanowi jeden z przykładów takiego wykonywania zadań i obowiązków, który uprawnia do przyjęcia, że te zadania i obowiązki były wykonywane rzetelnie. Brzmienie art. 8a ust. 1 pkt 2 ustawy nie zawęża tym samym rzetelnego wykonywania zadań i obowiązków wyłącznie do służby pełnionej z narażeniem zdrowia i życia. Brak dokumentów odnoszących się do zdarzeń służbowych z narażeniem zdrowia i życia, nie stanowi podstawy do przyjęcia, że przesłanka ta nie została spełniona.